Onu yıllar önce Çeşme Atıf Taverna da tanıdım. Ben ve Lemi ile birlikte bir yaz program yaptık. Coşkusu, güler yüzü, neşesi, dansları, esprileri onu diğerlerinden ayırırdı. Neyse oydu. Upuzun bir adam.

Yıllar sonra TV programlarında, sahne programlarımda tekrar tekrar karşılaştık.

Vefat haberi gelmeden 10 gün önce Antakya’da Popsav konserinde beraberdik.

“Hey Gidi Günler” grubu olarak 7.sini yaptığımız konserlerin assolistiydi. En son çıkar ve “Che Guevera” şarkısıyla ortalığı patlatır; “Atatürk çocuğuyum” derdi. “Dünyada en güzel şey sigara içmemek” dediği zaman da çok alkış alırdı.

Diğer sahne arkadaşlarına saygılı ve sevgiliydi. En büyük olmayı hiç öne sürmez, sahne yönetmeni olan bendenize de çok kibar davranırdı.

82 yaşında beyaz saçlı bu adamın gözü arkasında kalmadığına eminim. Çünkü oğlu Emir Ersoy onun yolundan giderek Türk Pop Müziği’ni çeşitli latin ritmleriyle süsleyerek çalışmalarına devam ediyor. Öyle ki bir baba olarak oğlu Emir’in konserlerinde de konuk sanatçı olarak sahne almaktan büyük gurur ve keyif alırdı.

Popsav ekibiyle son zamanlarda çok iyi vakit geçirmişti. Bağdat caddesinde arkadaşlarıyla takıldığı kafeler vardı. Sosyal hayatına son nefesini verinceye kadar devam etti.

Biz bir müzisyeni ve arkadaşımızı kaybettik. Onunla yaşıt o kadar az müzik adamı kaldı ki. Nur içinde yatsın!