“-Ben o gece BGM’nin davetlisi olarak konserdeyim; Tabii ki sahneye çıkacak tüm sanatçılar en azı 30 yıllık olmak üzere benim dostumdur. Bülent Ersoy ile dostluğu ise taaaa 1978 yılına dayanır… Yani tam 37 yıllık, sevgili Muazzez Abacı ile ise en az 30 yıldır görüşürüz, yarenlik ederiz…

Tabii ki sahne öncesi başarı dileklerimi iletmek üzere yolumun üzerinde ilk önce Bülent Ersoy’un kulisi olduğu için  kapısını tıklattım ve içeri girdiğimde, Abacı’nın da orada olduğunu, hatta Bülent Ersoy’un elindeki ananas dilimini Muazzez Abacı’ya bizzat yedirdiğini gördüm…

Odada kaldığım 10 dakika içinde şarkılar, fıkralar, espriler havada uçuştu… Aralarında en küçük bir kırgınlık belirtisi bile yoktu…

Sonra konser başladı… Ve ara verildi… O arada da sevgili Bülent’in odasına gittim ve bu kez, onların finalde okuyacakları şarkının “Ağır aksak” ritminin olup olamayacağı konusunda müzakerede bulunduklarını gördüm. Ortak bir noktada anlaşıp, bu kez birbirlerinin güzelliklerinden söz ettiler, hatta özel konulara girdiklerini görünce izin istedim ve iyi niyet dileklerimi sunarak tekrar konserin 2. Yarısını izlemek üzere salondaki yerimi aldım…

Ve konser’in son bölümüne ise özellikle 2 dev sanatçının şakalaşmaları ve yakınlaşmaları damga vurdu.  Konser sonrasında da bu kez “Geçmiş olsun” demek üzere kulise geldiğimde her iki sanatçının da birbirlerine sarılmış ve başarılarını kutluyor olduklarını gördüm…

Bir deli bir kuyuya taş atar da; bin akıllı onu çıkarmaya uğraşır ya; Bu olan biten de aynı böyle bir şey… Her ki devi de belki hayatlarında en çok samimi olduklarına bizzat tanık olduğum günde böyle bir haberin çıkması açıkçası beni de şaşırttı…