Adıyaman'da halk geceyi sokaklarda geçiriyor. Binlerce insan yakınlarından bir ses, bir haber bekliyor.

Ben çok duygusal sahneler, filmler çektiğimi sanıyormuşum. Oysa böylesi içimi ürperten, beni böylesine yıkan bir trajedi ile karşılaşmadım. İnanın hayatımın tokadını yedim.

Depremin merkezinde insanlarımızın gözlerinde hâlâ yakınlarının sağ çıkma ihtimali ve umudu var.

Karanlığın içinde bir iğne deliğindeki aydınlığa benziyor bu durum. Sarsılıyorum, kahroluyorum.

Sözün tam da bittiği yerdeyim. Ama her şeye rağmen umudumuzu kaybetmeyeğiz.

Afet bölgesindeyim. Burada herkes zor durumda. Kahramanmaraş ve Adıyaman bölgesinde ben ve ekibim AHBAP ile koordineli çalışıyoruz.

Yardım yapmak isteyen veya ihtiyaç listelerinde olan malzemeleri göndermek isteyenler bana ulaşabilirler.